www.iiiWe.com » گفت‌وگو با برندۀ ایرانی جایزۀ علمی ریاست جمهوری آمریکا

 صفحه شخصی نازنین بهشتی   
 
نام و نام خانوادگی: نازنین بهشتی
استان: اصفهان - شهرستان: شاهین شهر
رشته: کارشناسی معماری
تاریخ عضویت:  1390/03/18
 روزنوشت ها    
 

 گفت‌وگو با برندۀ ایرانی جایزۀ علمی ریاست جمهوری آمریکا بخش عمومی

27


 





 


امیرسلمان اوستی‌مهر یکی از سه ایرانی دانشمند و استاد دانشگاه است که برندۀ جایزۀ ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۱ میلادی شده‌اند. این جایزه به افرادی تعلق می‌گیرد که در مراحل اولیۀ زندگی حرفه‌ای خود به پیشرفت‌های علمی چشمگیر دست یافته‌اند.
آقای اوستی‌مهر که مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه صنعتی شریف در تهران گرفته است، هم‌اینک سرگرم تدریس مهندسی کامپیوتر و برق در دانشگاه کُرنل آمریکاست. وی تاکنون چندین جایزه، از جمله جایزه‌ای از سوی نیروی هوایی آمریکا را برای تحقیقات و فعالیت‌های علمی‌اش از آن خود کرده است. امیرسلمان اوستی‌مهر در این گفت‌وگو، دربارۀ زندگی حرفه‌ای خود و علت موفقیت‌هایش توضیح می‌دهد.

- می‌توانم اول از شما خواهش کنم که برای ما توضیح بدهید که چطور یک دانش‌آموختۀ دانشگاه صنعتی شریف می‌تواند به چنین موفقیت‌های علمی در آمریکا دست پیدا کند؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: حتما. سال ۲۰۰۳ که من فارغ‌التحصیل شدم، برای ادامۀ تحصیلاتم در مقطع دکترا به دانشگاه برکلی رفتم و آنجا در زمینۀ «اینفورمیشن تئوری و وایرلس کامیونیکیشن [نظریۀ اطلاعات و ارتباطات بی‌سیم] در سال ۲۰۰۸ فارغ‌التحصیل شدم و مدرک دکترا گرفتم. سپس یک دورۀ کوتاه فوق دکترا در دانشگاه کل‌تک گذراندم و بعد از آن کارم را به عنوان پروفسور در دانشگاه کورنل شروع کردم. در ‌‌نهایت الان هم دو سال و نیم است که در دانشگاه کورنل در حال تحصیل هستم.

- در این دانشگاه در حال تدریس مهندسی کامپیو‌تر هستید؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: نه، مهندسی برق و کامپیو‌تر تدریس می‌کنم و رشتۀ تخصصی‌ام در مهندسی برق هم اینفورمیشن تئوری و مخابرات است.
- شما یکی از برندگان جایزۀ امسال ریاست جمهوری ایالات متحده هستید که به کسانی داده می‌شود که در مراحل نخستین زندگی حرفه‌ای خود هستند. اصلا انتظار دریافت این جایزه را داشتید؟ تعجب کردید؟ یا آن که از قبل می‌دانستید در لیست دریافت‌کنندگان این جایزه هستید و ممکن است انتخاب شوید؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: آره، خیلی تعجب کردم، چون پروسۀ انتخاب افراد، پروسه‌ای است که هیچ کس اطلاعی از آن ندارد. یعنی تا آخرین لحظه همه چیز مخفی می‌ماند. و در آخرین لحظه از کاخ سفید با من تماس گرفتند و این خبر خوشحال‌کننده را به من دادند، کاملا غیرمنتظره بود.

- از کاخ سفید به شما زنگ زدند و گفتند؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: بله، از طریق کاخ سفید و با ای‌میل تماس گرفتند.

- نخستین واکنش شما چه بود؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: خیلی خوشحال شدم.

- این جایزه را کی دریافت می‌کنید؟ آیا از خود آقای باراک اوباما دریافت خواهید کرد؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: بله، تاریخ دقیق را نمی‌توانم اعلام کنم، اما در حدود یک ماه آینده خواهد بود.

- ممکن است توضیح بدهید که راز موفقیت شما چیست؟ من زندگی‌نامۀ شما را مطالعه کردم و دیدم که این اولین جایزه‌ای نیست که شما دریافت کرده‌اید، بلکه چندین جایزۀ دیگر نیز به خاطر فعالیت‌های علمی خود گرفته‌اید.
امیرسلمان اوستی‌مهر: سوال خوب و در عین حال سختی است.‌ای کاش رازی بود که می‌شد آن را توضیح داد. اما مهم‌ترین مسئله به نظرم تلاش و کوشش هر فرد در هر زمینه‌ای است که مورد علاقۀ اوست. همچنین پشتیبانی و حمایتی که فرد از خانواده و اطرافیان خود دریافت می‌کند و نیز محیطی که فرد در آن قرار می‌گیرد نیز دارای اهمیت است. چون اگر فرد، در جریان یک محیط با رقابت سالم و پویا قرار بگیرد و خودش نیز تلاش و کوشش کند، به نظرم می‌تواند به موفقیت دست پیدا کند.

- اما چه شد که شما تصمیم گرفتید ایران را ترک کنید؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: یک مقدار به رشتۀ تحصیلی‌ام مربوط می‌شد، یعنی این که در زمینه تئوری مخابرات و اطلاعات در ایران، مطالعه و تحقیق در سطح بالا انجام نمی‌شود و تفاوت زیادی میان سطح مطالعاتی که در این رشتۀ تحصیلی در آمریکا انجام می‌شود با مطالعاتی که در دیگر کشورها انجام می‌شود هست. و دلیل عمدۀ مهاجرتم –‌‌ همان طور که گفتم - هم این بود که می‌خواستم در جایی باشم که در زمینه‌های علمی، در دنیا پیشتاز باشند و من هم در آن محیط قرار داشته باشم.

- ایران با این مسئلۀ فرار مغز‌ها مواجه هست، نمونۀ این فرار هم از جمله خود شما هستید که از کسانی هستید که از لحاظ علمی خیلی پیشرفت کرده‌اید، اما به هر دلیل ترجیح داده‌اید که این کشور را ترک کنید. فکر می‌کنید علت اصلی این که جوانانی مثل شما ایران را ترک می‌کنند و به کشورهای دیگر می‌روند، چیست؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: این مسائل علت‌های زیادی دارد. ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی و علمی در این مسئله دخالت دارد. به نظر من عوامل مختلفی دست به دست هم می‌دهند تا افراد، زمینۀ رشد خود را کمتر می‌بینند و تصمیم می‌گیرند که برای ادامۀ تحصیل و حتی اشتغال از ایران مهاجرت کنند. برای جلوگیری از این مهاجرت‌ها باید سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت انجام بگیرد. برای مثال، در کشور چین در چند سال گذشته مهاجرت‌های زیادی صورت می‌گرفت و بسیاری از افراد موفق، از این کشور خارج می‌شدند. اما به یک‌باره در این کشور شروع کردند به سرمایه‌گذاری‌های درازمدت تا سعی کنند افراد مهاجر را به کشور برگردانند و آن‌ها را در کشور خودشان مشغول به کار کنند.

- یعنی شما معتقدید که اگر شرایط در ایران فراهم شود، ممکن است بسیاری از نخبگان کشور را ترک نکنند یا این که به ایران برگردند؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: مسلما. اگر شما دقت کنید، بخش عمده‌ای از افرادی که ایران را ترک کرده‌اند، دلیل اصلی آن‌ها موفقیت بوده. آن‌ها احساس کردند در مکان دیگری می‌توانند بیشتر از کشورشان موفق باشند. ولی اگر ایران به مرحله‌ای برسد که افراد احساس کنند که در آنجا بیشتر می‌توانند موفق باشند، مسلما آنجا می‌مانند.

- و خود شما قصد بازگشت به ایران را در آینده نزدیک دارید یا خیر؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: در آیندۀ نزدیک نه.

- و چه توصیه‌ای برای جوانان ایرانی دارید که به هر حال می‌خواهند مثل شما در بستر و زمینۀ علمی مناسب پیشرفت کنند؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: این توصیه مراحل مختلفی دارد. بسته به این که در چه مرحله‌ای قرار گرفته‌اند، نوع توصیه‌ها فرق می‌کند. به افرادی که تازه وارد دانشگاه شده‌اند، توصیه می‌کنم که سعی کنند دروس پایه را خوب فرابگیرند و تلاش کنند تا به مرور با تحقیق آشنا شوند. نه این که تنها به فکر گذراندن امتحان باشند. سعی کنند خود را با مراحل واقعی تحقیقات آشنا کنند. به افرادی که در دوره‌های بالا‌تر، مثل دورۀ دکترا هستند، توصیه می‌کنم که مهم‌ترین چیز این است که سعی کنند در این دوره یک کار پایه انجام بدهند. یعنی موضوعی را که انتخاب می‌کنند، موضوعی باشد که از یک طرف افراد زیادی به آن علاقه‌مند باشند و یک سوژه و موضوع قدیمی نباشد، و از طرف دیگر، موضوعی باشد که ایمان داشته باشند که خود آن‌ها در آن رابطه می‌توانند حرف اول را بزنند. چون در ‌‌نهایت بسیاری از این مسائل برمی گردد به این که چه فردی در چه زمینه‌ای دکترا گرفته و این که چه کسی در آن زمینه می‌تواند حرف اول را بزند. حرفی که مثلا قوی‌ترین نتیجه را در زمان خودش داشته باشد. پس از آن است که مراحل بعدی برایش راحت‌تر خواهد شد. در دوره‌های بعد هم که باید همین فرآیند را ادامه بدهند. بدین معنا که سعی کنند هم خوب درس بدهند و هم خوب درس بخوانند و هم جست‌وجو و تحقیقات خودشان را در سطح عالی انجام دهند.

- الان که من با شما صحبت می‌کنم، در کشور آمریکا یک روز تعطیل است و شما همچنان مشغول کار هستید. به جز کار، دیگر چه می‌کنید؟ وقت‌تان را چگونه می‌گذرانید؟
امیرسلمان اوستی‌مهر: من پیانو می‌زنم، یعنی از پنج سالگی پیانو می‌زدم و سعی می‌کنم روزی یک ساعت حتما پیانو بزنم. اخیرا هم پدر شده‌ام و یک دختر پنج‌ماهه به نام کیانا دارم. سعی می‌کنم وقتم را با همسرم و دخترم بگذرانم. غیر از آن، یک مقدار هم ورزش می‌کنم.

- اخبار ایران را چطور دنبال می‌کنید؟ آیا وقت می‌کنید در کنار کارتان اخبار مربوط به ایران را هم دنبال کنید؟
تا حدی، مثلا شاید روزی ۱۵ دقیقه اخبار را مطالعه کنم.

- با تشکر از وقتی که برای این گفت‌وگو اختصاص دادید.

پنجشنبه 14 مهر 1390 ساعت 09:50  
 نظرات    
 
صادق راضی 19:47 پنجشنبه 14 مهر 1390
6
 صادق راضی
نمی دونم ما قدر جوونا رو نمی دونیم یا جوونا قدر خودشون رو نمی دونن؟
حالا اگر ایشون ایران بودن فکر می کنین چه شغلی داشتن؟
اصلا به حساب می اومدن؟
هیوا آتشبار 21:31 پنجشنبه 14 مهر 1390
5
 هیوا آتشبار
به رحمت سر زلف واثقم ورنه/کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن
حسن ابراهیمی 01:03 آدینه 15 مهر 1390
2
 حسن  ابراهیمی
توصیه های خیلی خوبی برای جوانان داشتند.

با تشکر
مهدی فولادگر 08:01 آدینه 15 مهر 1390
5
 مهدی فولادگر
ماهم در کنار گوش کردن به اخبار و پیانو و تعطیلات روزی 15 دقیقه کار میکنیم !
حسین غفوری 21:05 آدینه 15 مهر 1390
3
 حسین غفوری
فوق العاده بود برام.ممنون.
امیر یاشار فیلا 11:26 یکشنبه 17 مهر 1390
6
 امیر یاشار فیلا

"... سعی کنند هم خوب درس بدهند و هم خوب درس بخوانند و هم جست‌وجو و تحقیقات خودشان را در سطح عالی انجام دهند."

توصیه از این بهتر و کارآمدتر؟
سید ابراهیم موسوی نژاد 16:15 یکشنبه 17 مهر 1390
2
 سید ابراهیم موسوی نژاد
چرا بر نمیگرده به جونای ایرانی درس بده
از امکانات این مملکت استفاده کرده ، حالا بایستی نفعش و آمریکائیها ببرند. و ما جوانان مملکت ما غبطه اینجور آدمها رو بخورند.
جایزه نوش جونش .
لطفا به آقای دوستی مهر و دانشمندان ایرانی از این دست بگید که بالاتر از پرفسور حسابی که نیستید.
یکبار هم که شده کتاب زندگی ایشون رو مطالعه کنند.